W Polskim Radiu RDC żegnamy wybitnego pianistę, interpretatora muzyki Fryderyka Chopina Janusza Olejniczaka. Dzisiaj o godz. 11:00 w wyemitujemy wyjątkową rozmowę o zmarłym niedawno Januszu Olejniczaku, wybitnym pianiście znanym na całym świecie z mistrzowskich interpretacji muzyki Fryderyka Chopina. Wspominać go będą jego dwaj bliscy przyjaciele – Jerzy Kisielewski, z którym przez wiele lat prowadził audycję „Co słychać?”, oraz maestro Jerzy Maksymiuk.

Ta data nie jest przypadkowa. Właśnie w tym momencie będzie rozpoczynał się pogrzeb artysty w Kościele Sióstr Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu 34 w Warszawie.

– Odpłakaliśmy już czas, a teraz przyszedł czas, żeby się cieszyć tym, że z nami był, i wspominać te najlepsze momenty, a Maksymiuk z Januszem Olejniczakiem mieli tych momentów wiele – mówi Jerzy Kisielewski.

– On grał koncert, który napisałem dla niego. Pamiętam wariacje w środku tego koncertu. Proponowałem szybsze tempo, a on grał w takim bardzo zwolnionym tempie. Było to dla mnie mniej bliskie, a potem zrozumiałem, że to nabiera znacznie większego sensu – wspomina Jerzy Maksymiuk.

Janusz Olejniczak zmarł 20 października w wieku 72 lat.

Janusz Olejniczak – biogram

Urodził się 2 października 1952 r. we Wrocławiu. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku sześciu lat. Po przeniesieniu do Warszawy ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną. W obu szkołach jego pedagogiem była Luiza Walewska. W latach 1967–1969 kształcił się pod kierunkiem Ryszarda Baksta i Zbigniewa Drzewieckiego.

W 1969 r. wystąpił na Międzynarodowej Trybunie Młodych Wykonawców w Paryżu. W 1972 r. otrzymał IV nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Alfredo Caselli w Neapolu. Potem wyjechał do Paryża, by studiować indywidualnie pianistykę u Konstantego Schmaelinga i Witolda Małcużyńskiego.

Po powrocie do kraju ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Barbary Hesse-Bukowskiej. Studia podyplomowe odbył u Wiktora Mierżanowa w Warszawie i Paula Badury-Skody w Essen.

Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i prowadził kursy mistrzowskie. Nagrał większość partii fortepianowych do filmu „Chopin. Pragnienie miłości” i „Pianista”.

Pianista ma za sobą również występ aktorski. W filmie „Błękitna nuta” w reż. Andrzeja Żuławskiego (1991) wcielił się w rolę Chopina. Był jednym z jurorów Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego.

Olejniczak zwykł mówić, że dla niego muzyka Chopina „jest jak rajski ptak, który wciąż się wymyka z rąk”. „Tylko czasami udaje się uchwycić jej istotę, zbliżyć się do niej. Oferuje nieskończoną możliwość interpretacji, pozwala na ciągłą pracę nad własną estetyką, nad kształtowaniem swoich gustów, daje szansę odmiennego spojrzenia na ten sam utwór, indywidualnego i ciągle nowego podejścia” – czytamy na stronie Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, w którego Radzie Programowej zasiadał.

Występował na całym świecie. Grał pod batutą m.in. Witolda Rowickiego, Jerzego Maksymiuka, Charlesa Dutoit, Jacka Kaspszyka, Kazimierza Korda, Grzegorza Nowaka, Marka Mosia.

W 1999 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 roku uhonorowano go Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Czytaj też: „Talent, osobowość, wdzięk – to jest uroda”. Magdalena Zawadzka w Polskim Radiu RDC