Znane nam gatunki krzewów i na ogół niższych drzew w lesie to podszyt, czyli dolna warstwa (piętro) drzewostanu, otaczająca gatunek główny uprawy leśnej. Podszyt wpływa jak najlepiej na  drzewostan, poprawia jego przyrost i sprzyja oczyszczaniu się strzał drzew – w przypadku drzewostanu sosnowego. Podszyt wpływa na warunki siedliskowe: działa korzystnie na klimat wewnętrzny upraw, ocienia glebę, hamuje wiatr, a przez to obniża parowanie z jej powierzchni. Co istotne również z punktu widzenia obecnej tendencji, czyli zmiany monokultur na las mieszany, to prawidłowo poprowadzony podszyt wpływa bardzo znacząco na bioróżnorodność, a to jest także jedna z podstawowych wartości urządzenia lasu, na którą w tej chwili zwraca się szczególną uwagę.

Podszyt, poza jego znaczeniem biologicznym, to również mnogość gatunków krzewów i drzew, stanowiących pożywienie dla zwierzyny leśnej (ptaków, zwierzyny płowej), jak i człowieka, bo niektóre gatunki krzewów mają smaczne owoce i są wykorzystywane np. do robienia przetworów czy nalewek (jerzyna, dereń i in.). W okresie kwitnienia, a potem gdy są już owoce, obserwujemy też w podszycie różnorodność barw, kształtów, wielkości roślinności i jej liści. Wszystko to sprawia, że las nabiera uroku. Choć nie w każdym drzewostanie spotkamy podszyt.

O bioróżnorodności, warunkach siedliskowych, jak też o wielości gatunków krzewów i drzew, rosnących na powierzchni podszytu, w programie opowiadała Barbara Lach, leśniczy szkółkarz w Leśnictwie Szkółkarsko-Nasiennym Kołacze w Nadleśnictwie Włodawa.  

Na wiosnę, tj. od marca, przez kwiecień, a nawet do początku maja, dorosłe osobniki jeleni zrzucają poroże, w nazewnictwie łowieckim nazywane tykami lub wieńcami. Stąd też Lasy Państwowe w tym okresie prowadzą akcję "Wieniec". Polega ona na edukacji (np. poprzez rozmowy), a w razie konieczności - karaniu mandatami. "Winowajcy" bowiem to zbieracze tegoż poroża. Samo zbieranie jelenich tyk nie jest niczym zdrożnym (dla niektórych osób to prawdziwa pasja i poranny wspaniały kontakt z naturą), ale ci, którzy zbierają je na handel czy do innych celów praktycznych, zdarza się, że niepokoją zwierzynę, zmuszając ją niejako do tego, aby zrzucały poroże w miejscu łatwym i znanym poszukiwaczom. Działania takie są wysoce nieetyczne wobec leśnej fauny - stąd konieczność ciągłej edukacji w tej materii, a nawet zastosowania przepisów prawa, łącznie z ukaraniem. Nad całością akcji w obu jej aspektach czuwają strażnicy leśni, o czym w programie mówił Włodzimierz Czeżyk, komendant posterunku Straży Leśnej w Nadleśnictwie Włodawa. 

W całym kraju w 21 marca obchodzony był Międzynarodowy Dzień Lasów. Święto to ma przypomnieć nam wszystkim czym jest las, zarówno pod względem przyrodniczym, jak i gospodarczym. Ale nade wszystko tego dnia podejmowane są działania, których celem jest edukacja przyrodnicza, ukazująca znaczenia lasów w ekosystemie nie tylko lokalnym, ale i globalnym – dbałość o każdy skrawek lasu przyczynia się do zmniejszenia się palących problemów ekologicznych na świecie.

Om przebiegi Międzynarodowego Dnia Lasów na przykładzie swojego Nadleśnictwa, w programie mówili: Klaudia Łubkowska, referent ds. gospodarki leśnej oraz Krzysztof Zalewski, zastępca nadleśniczego w Nadleśnictwie Włodawa. 

Straż Leśna to umundurowana i uzbrojona formacja o uprawnieniach policyjnych, klasyfikowana jako straż ochrony przyrody oraz zaliczana do policji administracyjnych. Powołana do zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego, ochrony przyrody oraz wykonywania innych zadań w zakresie ochrony mienia. Działa w Lasach Państwowych, kieruje nią Główny Inspektor Straży Leśnej, zaś strażnicy leśni zaliczani są do Służby Leśnej – tak mówi definicja. A jak w praktyce wygląda życie strażnika leśnego, jako pracownika Służby Leśnej, mówią w programie: Barbara Lach, leśniczy szkółkarz oraz Włodzimierz Czeżyk, komendant posterunku Straży Leśnej w Nadleśnictwie Włodawa.

Olsza - olcha (obie nazwy prawidłowe) rośnie zazwyczaj na siedliskach wilgotnych oraz zalewowych. Drewno, które powstaje po wycięciu drzew tego gatunku, wykorzystywane jest do wyrobu węgla drzewnego, prochu, jest również cenione w meblarstwie. Charakteryzuje się łatwością obróbki i trwałością, jak też odpornością na gnicie w wodzie. W polskich lasach w ogóle, również w Nadleśnictwie Sarnaki stanowi na ogół od 6 do 10 % drzewostanu. O olszy dojrzałej, jak też o hodowli sadzonek olchowych, w programie opowiadają: Tomasz Wawryniuk, starszy specjalista Służby Leśnej i Marek Charkiewicz, leśniczy szkółkarz w szkółce leśnej Zabuże w Nadleśnictwie Sarnaki.  

Czym jest odnowienie, a czym zalesienie? W jakiej porze roku przeprowadzane są odnowienia i co o obowiązku odnowień mówią przepisy prawne oraz dziesięcioletni Plan Urządzenia Lasu (PUL)? I wreszcie, czy w miejsce wyciętego lasu, sadzone są takie same czy inne gatunki drzew? Na te i inne pytania, związane z procesami odnowień lasu, w programie mówili: Agnieszka Doroszuk, starszy specjalista Służby Leśnej oraz Mateusz Burdal, leśniczy Leśnictwa Zabuże w Nadleśnictwie Sarnaki. 

Jednym z najbardziej urokliwych miejsc leśnych nad Bugiem, które należy do obszaru Nadleśnictwa Sarnaki, jest rezerwat "Dębniak". Jest on niejako przedłużeniem parku pałacowego przy siedzibie rodów Kuczyńskich i Ostrowskich w Korczewie nad Bugiem. Ale oprócz tego rezerwatu, sarnaccy leśnicy pielęgnują dęby również w innych miejscach, zajmując się nimi pod względem czystości gatunku. Niełatwo jest rozpoznać dąb szypułkowy od bezszypułkowego, trzeba dużo włożyć pracy, aby drzewa te, ważne zarówno w polskiej kulturze, jak i gospodarce drzewnej, spełniały wszystkie parametry, wskazujące na ich szlachetność gatunku. Temu służą m.in. drzewa mateczne i umiejętny zbiór, a potem - jeśli jest taka potrzeba - przechowywanie nasion. O tej specyfice pracy leśników nad królem polskich lasów, jakim jest dąb, w programie mówił Ireneusz Sójka, zastępca nadleśniczego w Nadleśnictwie Sarnaki. 

O historii administracji leśnej na obecnym obszarze Nadleśnictwa Sarnaki, w kontekście historycznego rozdrobnienia i kształtowania się obecnego Nadleśnictwa, jak też o niektórych, wybranych wybitnych leśnikach, w programie opowiadał Rafał Zubkowicz, leśnik, historyk, pracownik Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych w Warszawie, pochodzący z gminy Sarnaki. 

Długowieczność dębu oraz jego rozmiary sprawiały od pokoleń, że człowiek odnosił się i odnosi do tego gatunku z atencją i podziwem. Ludzie umieli też z dębu korzystać w znaczeniu praktycznym, a lista z kolei wierzeń i podań ludowych jest długa. Dąb gości także w kulturze i historii, pojawia się w zapisach kronikarzy, jak i w strofach poetyckich. Dąb w formie całego drzewa lub jego elementów (np. żołędzi) często też występuje w heraldyce, zarówno szlacheckiej, jak i samorządowej (np. herby rodzinne: Dąb, Dąbrowa lub herb podwarszawskiego Milanówka). W Polsce rosną dwa gatunki rodzime tego gatunku (dąb szypułkowy i bezszypułkowy) oraz jeden obcy - dąb czerwony, mający pochodzenie amerykańskie. Dąb często też występuje na listach pomników przyrody i nie chodzi li tylko o słynne okazy typu "Chrobry" czy "Bartek", ale też w lasach zarówno mieszanych, jak i monokulturowych (np. dąbrowach) znajdują się okazy cenne ze względu na swój wiek i rozmiary. 

Dąb nie jest trudny w hodowli, jak mówią leśnicy, ale wymaga sumiennej pielęgnacji, a wcześniej ogromnie ważne jest zapewnienie materiału nasiennego, jako że nie owocuje on co roku. Obecnie, zgodnie ze współczesnymi tendencjami w polskich lasach, dąb sadzony jest w kompleksach lasu mieszanego - odchodzi się od upraw monokulturowych. Z punktu widzenia gospodarczego drewno dębowe jest nadal bardzo poszukiwane, zwłaszcza do produkcji eleganckich mebli, mniej zaś jako materiał konstrukcyjny. Podczas tzw. submisji to właśnie dąb osiąga najlepsze wyniki i jest najbardziej poszukiwanym gatunkiem drzew z polskich lasów.  

O dębie jako gatunku drzew, również w kontekście jego występowania w Nadleśnictwie, w programie mówili: Katarzyna Mirosław, starszy specjalista Służby Leśnej, Beata Jazgalska, starszy specjalista Służby Leśnej, Piotr Mikitiuk, leśniczy Leśnictwa Jabłoń oraz Witold Witkowicz, leśniczy Leśnictwa szkółkarskiego Borowe w Nadleśnictwie Radzyń Podlaski.