Jak podał mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków, ogród klasztoru karmelitanek bosych został wpisany do rejestru zabytków.

Po 1780 r. grunty na obszarze pomiędzy obecnymi ul. Wolską, Młynarską i Karolkową, która rozgraniczała tereny należące do miasta i wsi Wola Wielka, zakupił warszawski bankier i przedsiębiorca Karol Schultz.

Uregulował wtedy też odcinek drogi pomiędzy ulicami Przyokopową i Wolską jako granicę swych dóbr, zwanych Karolinem lub Karolową Wolą.

W południowej części dóbr w 1787 r. założył rezydencję otoczoną ogrodem ze stawem i wyspą, część środkową zajmowały sad, folwark i cegielnia z domami mieszkalnymi (tzw. kolonia Szultza), a w skrajnej, północnej części znajdował się budynek browaru z niezagospodarowanym obszarem po zachodniej stronie.

W 1792 r. północną część dóbr wolskich, obejmującą teren browaru, nabył Jan Chryzostom Biernacki. W latach 1850–60 jego wnuk Adam Biernacki, wybudował w tym miejscu klasycystyczny pałacyk projektu Józefa Orłowskiego z ogrodem na jego tyłach.

Pierwotny, utrwalony na archiwalnych mapach z lat 1896–1906 układ ogrodu miał cechy powstających w tym czasie modnych parków krajobrazowych czy romantycznych.

Historyczną posesję pałacyku Biernackich podzielić można było na 3 strefy:

• północną z pałacem z półkolistym podjazdem,
• środkową z ogrodem z systemem nieregularnych ścieżek i swobodnie rozplanowaną roślinnością,
• południową, wydzieloną poprzeczną ścieżką, o nieznanym sposobie zagospodarowania.

W 1920 r. nieruchomość stała się własnością ostatniej z rodu Biernackich – Celestyny, która wschodnią część dóbr przekazała zakonowi redemptorystów, a działkę z pałacykiem i ogrodem przekazała w 1929 r. archidiecezji warszawskiej.

Podczas okupacji władze kościelne zdecydowały w 1941 r. sprowadzić do pałacyku sześć sióstr z lwowskiego klasztoru karmelitanek bosych.

W trakcie Powstania Warszawskiego pałacyk został zdewastowany i spalony, a przylegający do niego ogród stał się miejscem masowych mordów dokonywanych przez hitlerowców na okolicznej ludności cywilnej, w czasie których zamordowanych zostało ok. 3200 osób, co upamiętnia Tablica Tchorka umieszczona na frontowej ścianie budynku.

Czytaj też: Umorzono śledztwo ws. dewastacji tablicy upamiętniającej ofiary rzezi Woli