Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz dyrektor Teatru 6. piętro Michał Żebrowski opowiedział na antenie Polskiego Radia RDC o swoich początkach na scenie i przed kamerą, o trudach zawodu aktora, chwilach zwątpienia i poszukiwaniu własnej drogi artystycznej.

Autor audycji „Zmałpychwstanie” Andrzej Saramonowicz zapytał Żebrowskiego o to, dlaczego tak chętnie podkreśla w wywiadach swój dojrzały wiek.

– Może rzeczywiście odrobinę przybieram pozę, udaję starszego, niż jestem. Może trochę usprawiedliwiam się wiekiem. Ktoś, na przykład, mógłby mi zarzucić, że coś mi kiedyś nie wyszło, że coś kiedyś palnąłem. Zawsze mogę powiedzieć, że przecież byłem wtedy dużo młodszy, a teraz jestem... dużo starszy. To trochę lęk, a trochę kokieteria – odpowiadał żartobliwie aktor.

„Chciałbym być szczęśliwy w każdym wieku”

Aktor w rozmowie podkreślał, że mając 53 lata doskonale rozumie swoje położenie i wie, na czym mu zależy.

– Chciałbym być szczęśliwy, szczęśliwy w każdym wieku. Na pewno coś mnie ominęło, parę rzeczy mi się udało, ale staram się po prostu nie obrażać na świat i być szczęśliwy. Lepiej tak, niż inaczej – wyznał Żebrowski.

„Są po prostu lepsi ode mnie”

 Żebrowski w rozmowie z Saramonowiczem zaznaczał, że pomimo licznych sukcesów nie czuje się najlepszym aktorem.

Aktor opowiadał o tym, jak odnajduje się w roli dyrektora teatru, łącząc twórcze pasje z odpowiedzialnością za instytucję kultury.

– Staram się przekładać dużo na innych. To znaczy bardziej wspierać innych, niż samemu brać ciężar tej pracy na barki, bo są po prostu lepsi ode mnie. A ja często swoim entuzjazmem, spontanicznością i wiarą w nich im pomagam – powiedział.

Rozpoznawalność Michałowi Żebrowskiemu przyniosły role m.in. w „Ogniem i mieczem” (1999), „Panu Tadeuszu” (1999) i „Wiedźminie” (2001).

Czytaj też: Ewa Kasprzyk w RDC: To, co nas buduje, to porażki, nie sukcesy